« Назад
ГУЧЫЦЬ З НОВАЙ СІЛАЙ
На сцэне Дзяржаўнага тэатра музычнай камедыі БССР адбылася прэм’ера спектакля "Мілы друг", створанага кампазітарам Віктарам Лебедзевым, драматургам Маркам Разоўскім і паэтам Юрыем Рашанцавым па матывах аднайменнага рамана французскага пісьменніка Гі дэ Мапасана.
Аўтары інсцэніроўкі гэтага папулярнага твора сусветнай класічнай літаратуры здолелі захаваць выразнасць, з якой пісьменнік паказаў духоўнае ўбоства, пошласць, карыслівасць буржуа-ўласніка, ілжывасць яго маралі.
Гэты твор з’явіўся ў рэпертуары тэатраў зусім нядаўна. Упершыню "Мілы Друг" убачыў святло ў Свярдлоўскім тэатры музычнай камедыі. Мінск – другі горад у краіне, дзе ажыццёўлена пастаноўка гэтага спектакля. Што прыцягнула тэатр да работы над гэтым творам?
– Перш за ўсё музыка і актуальнасць думак, – гаворыць музычны кіраўнік пастаноўкі, галоўны дырыжор тэатра Анатоль Лапуноў. – Мы ўжо другі раз ставім твор Віктара Лебедзева, раней гэта быў "Мост мары". Я памятаю, якой папулярнасцю ў публікі карыстаўся гэты спектакль. У новым творы яшчэ ярчэй выявіліся лепшыя бакі таленту кампазітара. Музыку спектакля вызначаюць выразнасць, меладычнасць. Яна напісана з тонкім веданнем законаў музычнага тэатра. Кампазітар здолеў адчуць і перадаць стылістыку французкіх шансонаў, музычную атмасферу Парыжа тых часоў, але перадаў усё гэта ў рытмах і духу нашага часу.
Працаваць над гэтым спектаклем было цікава і мне, і трупе яшчэ і таму, што аўтары Разоўскі і Рашанцаў прапанавалі новую драматургію, у якой ёсць яркія характары, вострыя канфлікты, дынамічнае развіццё.
Трэба сказаць, што гэты спектакль выбран не выпадкова – ён знаходзіцца ў рэчышчы нашай рэпертуарнай палітыкі, якая сёння перш за ўсё ставіць сваёй мэтай прыцягненне на сцэну тэатра твораў, звязаных з класічнай літаратурай, і маюць таленавітую музычную драматургію.
Расказ дырыжора працягвае рэжысёр-пастаноўшчык "Мілага друга" К.С. Каўфман, якога тэатр запрасіў з Ленінграда:
– У наш час перавод класічнага твора ў жанр мюзікла ўжо даўно зацвердзіў сябе на сучаснай сцэне, бо класіка, яе настрой і сюжэты хвалююць гледачоў менавіта сваёй сугучнасцю нашаму часу.
Хіба не блізкі сённяшняй заходняй рэчаіснасці галоўны герой рамана Мапасана? Хіба не можа сёння адбыцца падобная гісторыя бессаромнага драпежніка? I таму ў спектаклі мы апранаем французскіх салдат не ў тую форму, якую насілі сто гадоў назад, а значна больш сучасна, таму ў спектаклі з'яўляецца "нашчадак" галоўнага героя Жоржа Дзюруа, якому той сімвалічна перадае вопыт пройдзенага шляху.
Мы вырашалі спектакль у духу сатырычнага памфлета з вострай публіцыстычнай накіраванасцю.
Аднак пры ўсёй глыбіні ідэйнай задачы мы імкнуліся не забывацца і пра патрабаванні жанру музычнай камедыі. У сваёй рабоце я скарыстаў магчымасці танца, ён праходзіць амаль праз увесь спектакль, часам дагаворваючы тое, што не сказана ў дыялогах, светлавыя эфекты – увогуле ўсё, чым багаты сучасны тэатр.
Цікавае афармленне спектакля, выкананае ленінградскім мастаком Л. Міхайлавым. Яго цэнтрам і сімвалам з'яўляецца Эйфелева вежа. Маляўнічыя касцюмы дзейных асоб, прадумана арганізавана сцэнічная прастора, дзякуючы гэтаму дзеянне развіваецца з імклівай хуткасцю.
Разуменне задач пастаноўкі, уменне пранікнуць у яго стылістыку выявіў і акцёрскі ансамбль, які склаўся ў гэтым спектаклі.
У галоўных ролях заняты амаль усе вядучыя артысты тэатра – народная артыстка БССР Н. Гайда, заслужаныя артысты БССР Ю. Лазоўскі, В. Шаўкалюк, К. Лосеў, заслужаны артыст УССР А. Ранцанц, артысты У. Лінкевіч, В. Пятліцкая, Н. Белавусава і іншыя.
Н. ПЕРВЯКОВА.
Вячэрні Мінск. – 1983. – 8 крас.
|
