Главная \ Пресса
Вакол Эпіфаніі (1987 г., Мастацтва Беларусі)

"Мільянерку" Я. Глебава сёння іграюць два тэатры. Паміж прэм'ерай у Маскве і пастаноўкай на мінскай сцэне паўгода. I хоць абодва спектаклі пастаўлены адным рэжысёрам, В. Івановай, яны вельмі розныя.


Ёсць у тэатры акцёры (1987 г., Літаратура і мастацтва)

Рэжысёр В. Цюпа, які паказаў сябе прыхільнікам сучасных нетрадыцыйных "амплуа" музычнай камедыі ("Сірано", "Гуляем у прынца і жабрака"), дэбютаваў на мінскай сцэне як пастаноўшчык класічнай аперэты.


Жестокий урок, или Как убивали сказку (1987 г., Советская культура)

Кто не знает "Сильву"! Каждая мелодия на слуху, каждый поворот сюжета знаком. И вдруг – откуда это ощущение сейчас, на наших глазах – впервые! – рождающейся темы, мелодии, судьбы?


У бляску сцэны і прыцемках куліс (1987 г., Звязда)

Гэту аперэту ведаюць усе, нават тыя, хто прынцыпова не прымаюць самога "гарэзлівага жанра". I вось зноў "Сільва" і вялікі, сапраўдны поспех.


Живу театром (1986 г., Слава Севастополя)

Назначение театра именно в том, чтобы говорить и о любви, и о красоте каждый раз по-новому, неповторимо. И решать проблемы, которые стоят не только перед персонажами того или иного сценического произведения, но и перед зрителями – нашими современниками


Встреча с родной песней (1986 г., Советская Белоруссия)

Каждый из нас хранит в душе образ родного края, материнское слово, память о доме, в котором родился и вырос... Хранит человек в своем сердце и песню края, который дал ему жизнь и заботливо вел по ней крутыми дорогами испытаний.


Геаграфія сустрэч: ад Кіева да Чарнобыля (1986 г., Літаратура і мастацтва)

Гастрольны месяц праляцеў, як адзін дзень. Здавалася б, толькі наладзілася работа на новым месцы, і вось трэба падсумоўваць зробленае...


…И очарованное музыкою слово (1986 г., Слава Севастополя)

Завтра в помещении театра им. А.В. Луначарского начнутся гастроли театра музыкальной комедии Белорусской ССР.


Условия игры (1986 г., Рабочая газета)

Киевские зрители с интересом познакомились с работами гостей из Минска, расширившими их представление о возможностях жанра.


Гераіні аднаго спектакля (1986 г., Тэатральны Мінск)

Прызванне. Нават самыя напышлівыя развагі аб ім успрымаюцца натуральна, калі гаворка ідзе пра акцёраў, рэжысёраў, музыкантаў. А тут – прафесіі, быццам бы, нятворчыя, у тэатральнай справе другарадныя. I раптам – прызванне. Ну што ж, паглядзім.


На свет далекой звезды (1986 г., Вечерний Минск)

Сегодня трудно припомнить, какие из главных ролей в популярных опереттах не исполнял Константин Лосев. Главными они были не только по сюжетной канве, но и по силе духовного напряжения, которое концентрировал в себе его герой.


Ступені дасканаласці (1986 г., Вячэрні Мінск)

Добразычлівасць і працалюбства – вось асноўныя якасці характару Барыса Пятровіча Вторава. Гэта асабліва відаць, калі бачыш яго на працы ў тэатры, калі гутарыш з ім.


Вечер открытий (1986 г., Неделя)

Перед нами театр, увлекающий фантазией, богатством образных ассоциаций, неожиданностью решений – убедительных настолько, что они начинают казаться единственно возможными.


Возвращение "Королевы чардаша" (1986 г., Знамя юности)

"Сильва" вернулась на минскую сцену. Вернулась обновленной и помолодевшей в прочтении режиссера Вячеслава Цюпы.


Если зажигаются звезды (1986 г., Знамя юности)

...Когда зазвучали фанфары, раскрылся занавес и актеры заняли свои места, в свои права вступила Ее Величество Игра. Именно она диктует в этом спектакле свои законы, насыщает действие свободой и импровизационностью. Здесь играют во все и со всем...


Как собрать спектакль (1986 г., Рабочая смена)

Отдел культуры "Рабочей смены" предложил Малой редколлегии посмотреть спектакль Белорусского государственного театра музыкальной комедии "Играем в принца и нищего" и сделать разбор. Малая редколлегия отнеслась к делу со всей ответственностью.


А цяпер згуляем... (1986 г., Літаратура і мастацтва)

На сцэне нашага тэатра музкамедыі апошнім часам з'явілася нямала літаратурных персанажаў. Да іх сямейства далучыліся героі вядомай аповесці Марка Твэна.


Слова пра гусара, паэта і грамадзяніна (1986 г.,Мастацтва Беларусі)

Заканчваецца спектакль "Дзяніс Давыдаў"... Пад гукі фінальнай песні чарговы раз выходзяць на паклон артысты. Зала, стоячы, вітае іх, і апладысменты гледачоў робяцца не прадугледжаным партытурай, але такім жаданым для аўтараў і выканаўцаў рытмічным суправаджэннем музыкі.


Пра вольны вецер, вольнасць і падводныя рыфы (1986 г., Мастацтва Беларусі)

Амаль сорак гадоў мінула з таго часу, як аперэта "Вольны вецер" I. Дунаеўскага была ўпершыню пастаўлена ў Маскоўскім тэатры аперэты.


Новы подых "Вольнага ветру" (1986 г., Звязда)

Аперэта I. Дунаеўскага "Вольны вецер" – найбольш значная з'ява пасляваеннага музычнага жыцця краіны. Спектакль застаўся адным з дасягненняў гэтага жанру і ў наступныя дзесяцігоддзі.


Страницы: [ 1 ] [ 2 ] [ 3 ] [ 4 ] [ 5 ] [ 6 ] [ 7 ] [ 8 ] [ 9 ] [ 10 ] [ 11 ] [ 12 ] [ 13 ] [ 14 ] [ 15 ] [ 16 ] [ 17 ] [ 18 ] [ 19 ] [ 20 ] [ 21 ] [ 22 ] [ 23 ] [ 24 ] [ 25 ] [ 26 ] [ 27 ] [ 28 ] [ 29 ] [ 30 ] [ 31 ] [ 32 ] [ 33 ] [ 34 ] [ 35 ] [ 36 ] [ 37 ] [ 38 ] [ 39 ] [ 40 ] [ 41 ] [ 42 ] [ 43 ] [ 44 ] [ 45 ] [ 46 ] [ 47 ] [ 48 ] [ 49 ] [ 50 ] [ 51 ] [ 52 ] [ 53 ] [ 54 ] [ 55 ] [ 56 ] [ 57 ] [ 58 ] [ 59 ] [ 60 ] [ 61 ] [ 62 ] [ 63 ] [ 64 ] [ 65 ] [ 66 ] [ 67 ] [ 68 ] [ 69 ] [ 70 ] [ 71 ] [ 72 ] [ 73 ] [ 74 ] [ 75 ] 76 [ 77 ] [ 78 ] [ 79 ] [ 80 ] [ 81 ] [ 82 ] [ 83 ] [ 84 ] [ 85 ] [ 86 ] [ 87 ]