Недавно Государственный театр музыкальной комедии Республики Беларусь показал минчанам и гостям Минска свою новую работу – мюзикл американского композитора Джери Германа "Хелло, Долли!" по пьесе Торнтана Уайдлера.

I што за слова такое трывожна-шчымлівае: "вакзал"! Сімвал вяртання? Сімвал чакання? Растання? Часовага прытулку на тлумнай дарозе жыцця?.. Вось людзі сабраліся на старамодным дэбаркадэры. Чмыхнуў паравозік, спавіўшы дымам рэйкі, вагоны, перон, і тых, хто прыехаў, і хто ад'язджае, і хто назірае за тымі й другімі... Вы змаглі б вылучыць у вакзальным натоўпе тую папялушку, якой наканавана пад захопленыя воклічы: "Хэло, Доллі!" правіць баль?

22 лістапада ў Дзяржаўным тэатры музычнай камедыі прайшоў 150-ы паказ спектакля "Несцерка". Гэты твор кампазітара Р. Суруса на лібрэта А. Вольскага паводле вядомай п'есы В. Вольскага быў пастаўлены Б. Уторавым у 1979 г. I вось ужо 13-ы тэатральны сезон не сыходзіць са сцэны.

Ці трэба гаварыць, што музыка Кальмана – гэта ўжо амаль палова поспеху спектакля? Ёсць гледачы, якія ідуць у тэатр на таго ці іншага выканаўцу, на таго ці іншага пастаноўшчыка, а ёсць такія, што ідуць "на Кальмана". Таму і ставіць класіку вельмі адказна, тым больш, што заўсёды ёсць магчымасць параўноўваць прэм'еру з ужо вядомымі бліскучымі пастаноўкамі, а мелодыі гэтага музычнага шэдэўра ў выкананні самых лепшых салістаў у кожнага на слыху.

Сумна-злосныя нататкі з нагоды прэм'еры ў Тэатры музычнай камедыі Беларусі

Твор У. Кандрусевіча "Джулія" паводле рамана С. Моэма "Тэатр" – у найвялікшай меры дыялог паміж Тэатрам і Жыццём. Дыялог на знешнім узроўні, калі калізіі жыцця Джуліі Ламберт даюць на дзіва дакладныя праекцыі на лёс выканаўцы гэтай ролі Н. Гайды. I дыялог на ўзроўні ўнутраным, у душы самой Джуліі, у выніку якога яна, нарэшце, разумее, што тэатр для яе – гэта і ёсць усё яе жыццё.

Падчас прэм'еры "Джуліі" амаль ва ўсіх анонсах са смуткам заўважалі, што гэты мюзікл быў напісаны значна раней, дзесяць гадоў чакаў свайго ўвасаблення на сцэне, і – вось, нарэшце, ён пастаўлены дзякуючы ініцыятыве рэжысёра Б. Уторава.

Премьера этого спектакля прошла на удивление скромно, без шквала рецензий. И все же – снимите шляпы, господа: на сцене Государственного театра музыкальной комедии Беларуси появился ОЧЕНЬ ХОРОШИЙ мюзикл, написанный... БЕЛОРУССКИМ КОМПОЗИТОРОМ (!).

Я люблю Наталлю Гайду. За яе голас, за яе ўсмешку, за грацыёзную лёгкую паходку. За ўвесь яе шчодры талент, дадзены Богам, і за нястомную працу, якая дазволіла ёй рэалізаваць гэты талент у поўнай ступені, не распялёскаць яго і не растраціць марна.

Детский музыкальный театр "Сказка" расположился под крышей своего учредителя – театра музкомедии. При нем уже создана детская музыкальная студия, воспитанники которой участвуют во всех спектаклях. Художественный руководитель театра – дирижер Глеб Александров.

Летась у лістападзе на сцэне Дзяржаўнага тэатра музычнай камедыі Беларусі адбылася прэм'ера спектакля "Асцярожна! Баба Яга!". Яна засведчыла нараджэнне новага тэатральнага калектыву – Дзіцячага музычнага тэатра-студыі "Казка". Яго заснавальнікамі сталі Дзіцячы фонд Беларусі і Дзяржаўны тэатр музычнай камедыі.

Говорят, препятствия необходимы, чтобы их обойти, приходится искать новые пути. Вот и в работе над новым спектаклем детского музыкального театра-студии "Сказка" препятствий было хоть отбавляй.

Дзіцячы музычны тэатр-студыя "Казка" пачынае другі сезон. Малады калектыў пакуль што знайшоў прытулак пад дахам Тэатра аперэты, іграюць у ім таксама артысты аперэты. I дзеці. Для іх, уласна кажучы, тэатр і ствараўся намаганьнямі дырыжора Глеба Аляксандрава, які стаў яго мастацкім кіраўніком.

Мілая Мнемазіна, багіня памяці, як патрэбна ты нам усім. Як важна, каб акунула ты ўсіх дарослых у іх дзяцінства, каб не давала зачарствець, заржавець нашым душам, каб пільней углядаючыся ў нас саміх, мы імкнуліся, хацелі разумець нашых дзяцей. I яшчэ, каб часцей задумваліся, хто мы такія, дзе нашы карані, адкуль мы родам. Менавіта гэтыя думкі з'яўляюцца і лейтматывам спектакля.

Са сцэны рэспубліканскага Дзіцячага музычнага тэатра-студыі "Казка" прагучала чароўная музыка, аўтарамі якой разам з дарослымі з'яўляліся і дзеці. Шчаслівыя ўсмешкі, асаблівы, прыўзняты, святочны настрой. І дзіўна! Упершыню ў Беларусі прагучала сапраўдная дзіцячая опера.

Тут не было ні чорных спаднічак, ні белых блузачак, ні чырвоных гальштукаў: дзеці ў модных джынсавых штоніках і спаднічках, яркіх майках. Відовішча было запамінальным: сотні дзяцей у шматколерным квяцістым убранні і сотні галасоў у агромністым дзіцячым хоры...

Аматары тэатральнага мастацтва ведаюць, што ў канцы мінулага года на базе тэатра музкамедыі адкрыўся дзіцячы музычны тэатр "Казка".

Рука не поднимается перечеркнуть чей-то кропотливый труд, пусть даже неудачный. Речь пойдет о спектакле "Осторожно! Баба-Яга!", премьерой которого было провозглашено открытие Детского музыкального театра-студии "Сказка".

В каждом театре есть день, когда на его подмостках после летнего отпуска собирается вся труппа. В зрительном зале пусто, но все так же ярко и празднично горят люстры, начищен до блеска пол, а в дирижерской яме ждут музыкантов построенные, как солдаты в шеренге, пюпитры. Словом, театр живет своей, непостижимой зрителю жизнью, и за его закрытыми дверями вершится таинство рождения новых спектаклей, которые откроют театральный сезон.

Калі б тое быў звычайны канцэрт, многім, многім артыстам давялося б выходзіць на "біс". Ва ўсякім разе, гледачы адбілі далоні, вітаючы непаўторныя дуэты: А. Крайнікава – А. Ранцанц (адметная каскадная пара, яны са смакам і з пачуццём меры сыгралі сцэну з "Жаніхоў" I. Дунаеўскага); Л. Лют – Д. Цітушкін ("завадныя" Мабель ды Тоні з "Прынцэсы цырка"); З. Вяржбіцкая – Г. Казлоў (абаяльныя Ларыса ды Яшка з "Белай акацыі")...