Главная \ Пресса
Натхненне (1984 г., Чырвоная змена)

Удзел Вікторыі Мазур у спектаклях нязменна выклікае ў зале настрой асаблівай узнёсласці. Уражанне, якое яна робіць, – хвалюючае. Такая сіла сапраўднага мастацтва!


У кожнай ролі часцінка сэрца (1984 г., Тэатральны Мінск)

За трынаццаць гадоў работы ў Дзяржаўным тэатры музычнай камедыі БССР заслужаны артыст рэспублікі Канстанцін Лосеў сыграў каля сарака роляў.


З маладым запалам, з прафесійнай адказнасцю (1984 г., Тэатральны Мінск)

Нядаўнія гастролі Дзяржаўнага тэатра музычнай камедыі БССР у Ленінградзе пакінулі яркае ўражанне і ў гледачоў, і ў крытыкаў.


Акрыленасць марай (1984 г., Мінская праўда)

Мастацтва аперэты нездарма называюць жанрам сінтэтычным. Нараджэнне такога спектакля і цэласнае яго ўспрыняцце ствараецца намаганнем многіх людзей розных індывідуальнасцей і прафесій: дырыжора, мастака, балетмайстра, хормайстра...


Узбагачэнне традыцый (1984 г., Літаратура і мастацтва)

"Судны час" Р. Суруса на сцэне Дзяржаўнага тэатра музычнай камедыі БССР


Высокае гучанне памяці (1984 г., Звязда)

Дзяржаўны тэатр музычнай камедыі БССР прапанаваў гледачам свой варыянт музычнай трагедыі – спектакль "Судная гадзіна" (музыка Р. Суруса, лібрэта А. Вольскага і А. Макаёнка па п'есе А. Макаёнка "Трыбунал").


У цяжкую гадзіну выпрабавання (1984 г., Вячэрні Мінск)

Гледачы пазнаёміліся з новай работай Беларускага тэатра музычнай камедыі – спектаклем "Судная гадзіна" (лібрэта А. Макаёнка і А. Вольскага па п'есе А. Макаёнка "Трыбунал".


Тры погляды на адзін спектакль (1984 г., Чырвоная змена)

Парадаксальна, але не першых апладысментаў і не першых водгукаў крытыкі чакалі стваральнікі спектакля "Судны час".


Часы нашей памяти (1984 г., Советская культура)

Героическая музыкальная комедия "Судный час" Г. Суруса на сцене Белорусского театра музыкальной комедии.


Да краёў напоўнены радасцю (1984 г., Тэатральны Мінск)

"Ноч у Венецыі" ў Тэатры музычнай камедыі


Несцерка дорыць свята (1984 г., Вячэрні Мінск)

Вось ужо пяць гадоў з нязменным поспехам ідзе на сцэне тэатра музычнай камедыі спектакль "Несцерка".


А Фамусов все еще танцует… (1984 г., Советская культура)

Помню, с каким интересом я прочел в "Советской культуре" критическую рецензию на премьеру Минского театра музыкальной комедии "Горе от ума".


Над спектаклем працавалі: (1984 г., Работніца і сялянка)

Каму ж невядома, што тэатр – вялікі складаны калектыў, а спектакль – твор многіх і многіх рук...


Дзесяць год і тры гады (1984 г, Полымя)

На рабочым календары Дзяржаўнага тэатра музычнай камедыі БССР дата пакуль што не круглая. Тым не менш пагаварыць пра гэты тэатр, адкрыты ў Мінску на пачатку 1971 года, варта сёння.


Палитра шефства (1984 г., Знамя юности)

Тесные дружеские связи объединяют коллективы Белорусского государственного театра музыкальной комедии и Минского высшего военно-политического общевойскового училища.


"Сильва" на гастролях (1983 г., Ленинградская правда)

Парад известных названий, составляющих золотой фонд оперетты, – вот что в первую очередь привлекает внимание в афише Театра музыкальной комедии из Минска, гастролирующего в нашем городе.


Прекрасная леди и другие… (1983 г., Смена)

Ленинградский государственный театр музыкальной комедии и Государственный театр музыкальной комедии БССР на время поменялись сценическими площадками. С большим интересом встретили ленинградцы своих гостей из Минска.


Усё пачалося з цукеркі (1983 г., Звязда)

Шэсць гадоў назад я ўбачыў яе ўпершыню. Яна рэпеціравала Чаніту, а ў мяне першая рэпетыцыя ў тэатры. Вельмі хвалююся. Толькі што прыняты ў трупу. Мяне бачылі толькі члены мастацкага савета. На рэпетыцыі ўсе маўкліва прыглядаліся да мяне... I раптам падыходзіць да мяне гордая і цудоўная Чаніта і моўчкі частуе цукеркай.


У галоўнай ролі – Белавусава (1983 г., Тэатральны Мінск)
У галоўнай ролі – Белавусава (1983 г., Тэатральны Мінск)

Адна з вядучых актрыс мінскай музкамедыі, яна адорана прыродай вялікім сцэнічным абаяннем. У яе мяккі, "аксамітавага" тэмбру голас, грацыёзная выразная пластыка. Марк Самойлаў, у аперэце якога "Такая ноч" Белавусава іграла ролю Прыгожай, зрабіў такі надпіс на праграмцы спектакля: "Ніна! Вы – самая прыгожая з усіх прыгожых. Вялікае дзякуй Вам!"


Услед за сталымі майстрамі (1983 г., Літаратура і мастацтва)

Мне хочацца падзяліцца з чытачамі (многія з якіх, мяркую, цікавяцца спектаклямі тэатра музкамедыі) назіраннямі за работаю маладых салістаў нашай аперэты.


Страницы: [ 1 ] [ 2 ] [ 3 ] [ 4 ] [ 5 ] [ 6 ] [ 7 ] [ 8 ] [ 9 ] [ 10 ] [ 11 ] [ 12 ] [ 13 ] [ 14 ] [ 15 ] [ 16 ] [ 17 ] [ 18 ] [ 19 ] [ 20 ] [ 21 ] [ 22 ] [ 23 ] [ 24 ] [ 25 ] [ 26 ] [ 27 ] [ 28 ] [ 29 ] [ 30 ] [ 31 ] [ 32 ] [ 33 ] [ 34 ] [ 35 ] [ 36 ] [ 37 ] [ 38 ] [ 39 ] [ 40 ] [ 41 ] [ 42 ] [ 43 ] [ 44 ] [ 45 ] [ 46 ] [ 47 ] [ 48 ] [ 49 ] [ 50 ] [ 51 ] [ 52 ] [ 53 ] [ 54 ] [ 55 ] [ 56 ] [ 57 ] [ 58 ] [ 59 ] [ 60 ] [ 61 ] [ 62 ] [ 63 ] [ 64 ] [ 65 ] [ 66 ] [ 67 ] [ 68 ] [ 69 ] [ 70 ] [ 71 ] [ 72 ] [ 73 ] [ 74 ] [ 75 ] [ 76 ] 77 [ 78 ] [ 79 ] [ 80 ] [ 81 ] [ 82 ] [ 83 ] [ 84 ] [ 85 ] [ 86 ]