Пресса

У Беларускім дзяржаўным музычным тэатры паставілі "Бабскі бунт" Яўгена Пцічкіна. Гэтая музычная камедыя паводле "Данскіх апавяданняў" Міхаіла Шолахава ўпершыню была пастаўлена ў нашым тэатры ў 1976-ым – праз год пасля прэм’еры твора ў Растове-на-Доне. Чым жа быў абумоўлены новы зварот да вечнай, вядомай са старажытнагрэчаскіх часоў гісторыі пра тое, як жанчыны ўзбунтаваліся супраць мужчын?

Бадай, самае яскравае вынаходства ХХ стагоддзя ў сферы музычна-тэатральнага мастацтва з лёгкай рукі брадвейскіх прадзюсераў, якія прагнулі здзівіць гледачоў незвычайнай прыгажосцю даўганогіх танцоўшчыц ды спявачак з пэўнымі здольнасцямі драматычнай ігры, атрымала і замацавала ў галовах мільёнаў прыхільнікаў сваё ўласнае імя: МЮЗІКЛ.

Даўно мінулі тыя часы, калі мюзікл асацыіраваўся адно з буржуазнай культурай, культам грошай і разбэшчанасцю. Сёння ні яго, ні іншыя музычныя жанры ў гэтым не папракаюць. Дый публіка, здавалася б, галасуе "за": дастаткова побач з назвай спектакля ці фільма напісаць гэтае запаветнае слоўца – цікавасць моладзі забяспечана.

Такім званнем установа ўганаравана "за значны ўнёсак у развіццё нацыянальнай культуры і дасягненні ў галіне музычнага мастацтва ў Беларусі".

Асабіста ў мяне яна заўсёды выклікала асацыяцыі з кветкай – яркай, незласліва дзёрзкай, на якую адразу звяртаеш увагу, якім бы пярэстым ні было ўсё суквецце. А як пачынала спяваць ці весці дыялог, тыя кветкавыя асацыяцыі звужваліся да Ружы з "Маленькага прынца".

Маладому беларускаму дырыжору Мікалаю Макарэвічу пашчасціла стаяць за пультам… Вялікага сімфанічнага аркестра імя П. Чайкоўскага. На радасць нам, айчыннага музыканта запрасілі туды не назаўсёды, а толькі на тры дні – як удзельніка Міжнароднага майстар-класа, што праходзіў на базе гэтага калектыву пад кіраўніцтвам сусветна вядомага маэстра Уладзіміра Федасеева.

Беларускі дырыжор Мікалай Макарэвіч атрымаў неспадзяваную магчымасць прайсці майстар-клас у сусветна вядомага маэстра, народнага артыста СССР, прафесара Расійскай акадэміі музыкі імя Гнесіных Уладзіміра Федасеева.

26 лютага заўчасна пайшоў з жыцця саліст Беларускага дзяржаўнага музычнага тэатра Анатоль Касцецкі. У гэта немагчыма паверыць: яму было ўсяго 55!

Ён памёр імгненна, у натхнёным творчым стане, на рэпетыцыі чарговага спектакля, які ставіў са школьнікамі спецыялізаванага тэатральнага класа…

Выступленне акцёра Беларускага дзяржаўнага музычнага тэатра Аляксея Грыненкі – гэта заўжды "асабістае выказванне", якое спалучае ў сабе незвычайны драматызм і выключную музычнасць. Ягоныя ролі – П’еро ў "Бураціна.by", Кот у "Брэменскіх музыках", Арфей у рок-оперы-балеце "Арфей і Эўрыдзіка" – кожная, як "маленькі цэласны твор", дзе ўсё арганічна, захапляльна, выразна, сучасна.

"Ён гарэў, як паходня, асвятляючы ўсё навокал", – так гаварылі калегі-музыканты пра Іосіфа Абраміса. Тэатр. Опера. Класічная музыка. Дырыжорскі пульт. Усё гэта былі для яго сінонімы слова "жыццё". Жыццё, якое Іосіф Самуілавіч прысвяціў самаадданаму служэнню вялікай музыцы.

"Врыв" невиданной до сих пор силы произошел в Белорусском государственном музыкальном театре в самом конце нынешнего театрального сезона. Во всяком случае, главный государственный печатный орган-газета "Республика" на премьеру мюзикла "Русский фантом" – откликнулся внушительных размеров передовицей, начинающейся с фразы: "Применив разрушительную силу гиперболоида, Гарин подчинил себе мир… и зрителей".

Эпидемия мюзиклов, прокатившаяся лет пять назад по Москве, дошла до нас и не думает идти на убыль. Вакцину против нее еще не придумали, и пока белорусский театр трясет под ритмы зарубежного жанра, как в лихорадке. Трясет, скажем прямо, не очень впечатляюще: здесь и разброс мнений, и разность подходов в реализации проектов, и уровень общей музыкальной грамотности.

Под занавес очередного театрального сезона Белорусский государственный музыкальный театр порадовал зрителей премьерой. Интригующее название нового мюзикла "Русский фантом" настраивает на фантастику либо детектив, но непременно с захватывающим сюжетом. И мы не разочаруемся. К тому же получим возможность услышать красивую, запоминающуюся современную музыку.

Очередной белорусско-российский проект получил своё воплощение на сцене Белорусского музыкального театра. Это мюзикл "Русский фантом", созданный авторами из Ростова – композитором Игорем Левиным и драматургом Василием Пучеглазовым по роману Алексея Толстого "Гиперболоид инженера Гарина".

Конец театрального сезона Белорусский музыкальный театр ознаменовал премьерой – мюзиклом "Русский фантом". Это оригинальный белорусско-российский проект, впервые получивший свое воплощение на минской сцене. Произведение создано авторами из Ростова – композитором Игорем Левиным и драматургом Василием Пучеглазовым по мотивам романа Алексея Толстого "Гиперболоид инженера Гарина".

У грамадскай свядомасці замацавалася ідэя аб немагчымасці існавання беларускага мюзікла. Не, усе мы ведаем, што гэтыя мюзіклы ёсць, можам нават назваць некаторыя з іх, аднак у сродках масавай інфармацыі час ад часу сустракаем паведамленні аб тым, што рыхтуецца чарговы "першы беларускі мюзікл"…

Впервые оригинальный мюзикл российского композитора Игоря Левина "Русский фантом" по мотивам известного произведения Алексея Толстого "Гиперболоид инженера Гарина" представил на суд зрителей Белорусский музыкальный театр. Зрелище яркое, феерическое, с большим количеством светомузыкальных и театральных сценических эффектов, привлекло внимание публики и прессы к этому необычному спектаклю в постановке художественного руководителя театра заслуженного артиста Алексея Исаева.

Премьера мюзикла "Русский фантом" состоялась в Белорусском государственном музыкальном театре. В спектакле, созданном по мотивам фантастического романа Алексея Толстого "Гиперболоид инженера Гарина", оказалось немало новшеств.

"Мастацтва – гэта прамень страсці..." – так абагульнена выказаўся Ігар Левін у дачыненні да свайго мюзікла, які стаўся прэм’ерным спектаклем Музычнага тэатра ў сёлетнім сезоне. Рэжысёр праекта і выканаўца галоўнай партыі Гарына – генія-вынаходніка, стваральніка унікальнага промня неверагоднай разбуральнай моцы – Аляксей Ісаеў увесь час, пакуль рыхтаваўся спектакль (4 гады), імкнуўся паўплываць на кампазітара, дамагаючыся пэўных удасканаленняў.