Пресса

Тем более что Театр музыкальной комедии, избаловавший своих поклонников частыми премьерами, давно не удивлял их чем-то новеньким. Если вспомнить, что "Цыганский барон" шел в Минске около тридцати лет назад, причем в оперном театре, премьера его как раз и есть то новое, которое хорошо забытое старое.

Адносна спакойная тэатральная вясна ў Мінску ўсё ж такі здзівіла гледача напрыканцы красавіка прэм'ерай. Прэм'ерай, якая была сугучна перманентнаму надвор'ю пасля Вялікадня. Іншымі словамі: як пярун сярод яснага дня, прагучала камічная опера І. Штрауса "Цыганскі барон" на сцэне Дзяржаўнага тэатра музычнай камедыі.

Шчырыя авацыі гледачоў былі для стваральнікаў спектакля самай высокай узнагародай. Але адгучалі апладысменты, патухла святло, апусцела глядзельная зала... I, пакуль цыганы дружным натоўпам едуць у замак графа Аманая святкаваць вяселле Барынкая ды Сафі, на "вялікую дарогу", вострачы пёры, выходзіць "табар" крытыкаў.

Вы вырашылі пайсці ў тэатр. Але калі вы не адносіцеся да ліку заядлых тэатралаў, то вам будзе даволі цяжка арыентавацца ў тэатральнай афішы. У які тэатр пайсці і на які менавіта спектакль? Не памылюся, калі скажу, што часта ў такіх выпадках выбар падае на Тэатр музычнай камедыі.

З галоўным балетмайстрам Дзяржаўнага тэатра музкамедыі Беларусі Нінай ДЗЬЯЧЭНКА гутарыць крытык Таццяна МУШЫНСКАЯ.

Музы – спутницы бога Аполлона, покровителя искусств, – желанны всегда. Но не всегда, к сожалению, есть время или возможность нанести им визит, хотя и в повседневной суете мы живем ожиданием чуда. И порой оно случается: музы сами посещают нас...

Гастролями по военным городкам ВВС Беларуси завершился 25-й сезон Государственного Белорусского театра музыкальной комедии. В течение месяца артисты театра давали концерты для военнослужащих и их семей.

...В тот далекий апрель театр гастролировал в Киеве. После взрыва и спешной мобилизации на чернобыльский фронт борьбы с радиацией, когда работы по ликвидации последствий аварии вошли в колею, в зону начали зазывать артистов: поддержать дух ликвидаторов. И они поехали. Один из немногих театральных коллективов, который разделил с Чернобылем его боль.

Наш сегодняшний гость весьма многолик. Причем меняет образы и имена буквально каждый вечер. То он загадочный и благородный "принц арены", то весельчак – сорвиголова Эдвин, то князь Орловский, граф Данила или князь Никита.

Не так часта салісты музычнага тэатра выступаюць на эстрадзе. I тых вакалістаў, якія ў сваёй творчасці сумяшчаюць некалькі музычных жанраў, літаральна можна па пальцах пералічыць. Да іх шэрагу адносіцца вядучы саліст Тэатра музычнай камедыі Аляксей Ісаеў, якога добра ведаюць і прыхільнікі песеннага жанру.

Объявленный на 21 ноября "Бенефис Майи Плисецкой" ожидался в Минске с нетерпением. Минск уже давно считается "балетным" городом, и приезд великой танцовщицы в ожерелье "звезд" российского балета встретил бы самый горячий прием. Все отменилось... Но компенсацию любители балета все-таки смогли получить: спустя несколько дней в Театре музыкальной комедии прошел иной бенефис – творческий вечер Юлии Дятко и Константина Кузнецова.

Нужно просто переписать весь репертуар театра Музыкальной комедии, чтобы перечислить главные роли солистки оперетты Натальи Гайды. Кажется пресса о Народной артистке Беларуси рассказала все. Тем более было интересно послушать, что сама Наталья Гайда думает о себе.

Государственный театр музкомедии открылся премьерой – оперетта Штрауса "Шляпа Наполеона" два вечера подряд собирала полный зал.

Ужо некалькі гадоў у дзіцячым музычным тэатры "Казка", што існуе на базе Дзяржаўнага тэатра музычнай камедыі, не было прэм'ер. Апошняя адбылася ў 1993 годзе – дзіцячая опера "Вясновая песня" Віктара Войціка. З-за розных аб'ектыўных і суб'ектыўных прычын праца над новымі творамі ішла з цяжкасцямі. I вось сёлета тэатр "Казка" нагадаў пра сябе новай пастаноўкай, і зноў – творам Віктара Войціка.

Мне ўжо аднойчы даводзілася пісаць пра гэты цудоўны сімбіёз-супрацоўніцтва вучняў сярэдняй школы № 170 і артыстаў Тэатра музычнай камедыі. Гэтая творчая праца прадаўжаецца і сёння.

Такое пытанне, і без аніякага жартоўнага прысмаку, лунае ў тэатральных кулуарах ужо больш чым год. "Альтэрнатыўны" балет? А чаму б і не: якія могуць быць жарты, усё вельмі сур'ёзна! Хаця і адбываецца гэтая сур'ёзная справа ў тэатры, які апякуецца досыць легкадумным жанрам: аперэтай, музычнай камедыяй.

Четвертый год существует в Минске в театре музкомедии балетная труппа классического танца. Существует чуть ли не на правах андеграунда. А уровень солистов оценивается на международном конкурсе, как один из высочайших…

Посчитайте: сколько будет 1+9+9+6? Верно, двадцать пять. Именно столько лет и исполнилось театру музкомедии в нынешнем 1996 году. Ну и что тут такого – скажут пессимисты. А оптимисты увидят в этом совпадении добрый знак. И не ошибутся. Сейчас театр – на гребне волны. Волны славы и признания, аплодисментов и цветов.

Тэатр музкамедыі падышоў да свайго 25-гадовага юбілею. Яго яшчэ і цяпер лічаць маладым, бо на памяці гледачоў сярэдняга пакалення ўся гісторыя стварэння калектыву.

Дзяржаўнаму тэатру музычнай камедыі Беларусі мае глядацкія сімпатыі былі аддадзены аднойчы і назаўсёды. Я нават памятаю дзень, калі восем гадоў таму па-сапраўднаму "закахалася" ў гэты тэатр. I з таго часу сустрэчы з артыстамі беларускай аперэты зрабіліся для мяне вялікім святам і вялікім адкрыццём.