Пресса

"Мільянерку" Я. Глебава сёння іграюць два тэатры. Паміж прэм'ерай у Маскве і пастаноўкай на мінскай сцэне паўгода. I хоць абодва спектаклі пастаўлены адным рэжысёрам, В. Івановай, яны вельмі розныя.

Рэжысёр В. Цюпа, які паказаў сябе прыхільнікам сучасных нетрадыцыйных "амплуа" музычнай камедыі ("Сірано", "Гуляем у прынца і жабрака"), дэбютаваў на мінскай сцэне як пастаноўшчык класічнай аперэты.

Кто не знает "Сильву"! Каждая мелодия на слуху, каждый поворот сюжета знаком. И вдруг – откуда это ощущение сейчас, на наших глазах – впервые! – рождающейся темы, мелодии, судьбы?

Гэту аперэту ведаюць усе, нават тыя, хто прынцыпова не прымаюць самога "гарэзлівага жанра". I вось зноў "Сільва" і вялікі, сапраўдны поспех.

Назначение театра именно в том, чтобы говорить и о любви, и о красоте каждый раз по-новому, неповторимо. И решать проблемы, которые стоят не только перед персонажами того или иного сценического произведения, но и перед зрителями – нашими современниками

Каждый из нас хранит в душе образ родного края, материнское слово, память о доме, в котором родился и вырос... Хранит человек в своем сердце и песню края, который дал ему жизнь и заботливо вел по ней крутыми дорогами испытаний.

Гастрольны месяц праляцеў, як адзін дзень. Здавалася б, толькі наладзілася работа на новым месцы, і вось трэба падсумоўваць зробленае...

Завтра в помещении театра им. А.В. Луначарского начнутся гастроли театра музыкальной комедии Белорусской ССР.

Киевские зрители с интересом познакомились с работами гостей из Минска, расширившими их представление о возможностях жанра.

Прызванне. Нават самыя напышлівыя развагі аб ім успрымаюцца натуральна, калі гаворка ідзе пра акцёраў, рэжысёраў, музыкантаў. А тут – прафесіі, быццам бы, нятворчыя, у тэатральнай справе другарадныя. I раптам – прызванне. Ну што ж, паглядзім.

Сегодня трудно припомнить, какие из главных ролей в популярных опереттах не исполнял Константин Лосев. Главными они были не только по сюжетной канве, но и по силе духовного напряжения, которое концентрировал в себе его герой.

Добразычлівасць і працалюбства – вось асноўныя якасці характару Барыса Пятровіча Вторава. Гэта асабліва відаць, калі бачыш яго на працы ў тэатры, калі гутарыш з ім.

Перед нами театр, увлекающий фантазией, богатством образных ассоциаций, неожиданностью решений – убедительных настолько, что они начинают казаться единственно возможными.

"Сильва" вернулась на минскую сцену. Вернулась обновленной и помолодевшей в прочтении режиссера Вячеслава Цюпы.

...Когда зазвучали фанфары, раскрылся занавес и актеры заняли свои места, в свои права вступила Ее Величество Игра. Именно она диктует в этом спектакле свои законы, насыщает действие свободой и импровизационностью. Здесь играют во все и со всем...

Отдел культуры "Рабочей смены" предложил Малой редколлегии посмотреть спектакль Белорусского государственного театра музыкальной комедии "Играем в принца и нищего" и сделать разбор. Малая редколлегия отнеслась к делу со всей ответственностью.

На сцэне нашага тэатра музкамедыі апошнім часам з'явілася нямала літаратурных персанажаў. Да іх сямейства далучыліся героі вядомай аповесці Марка Твэна.

Заканчваецца спектакль "Дзяніс Давыдаў"... Пад гукі фінальнай песні чарговы раз выходзяць на паклон артысты. Зала, стоячы, вітае іх, і апладысменты гледачоў робяцца не прадугледжаным партытурай, але такім жаданым для аўтараў і выканаўцаў рытмічным суправаджэннем музыкі.

Амаль сорак гадоў мінула з таго часу, як аперэта "Вольны вецер" I. Дунаеўскага была ўпершыню пастаўлена ў Маскоўскім тэатры аперэты.

Аперэта I. Дунаеўскага "Вольны вецер" – найбольш значная з'ява пасляваеннага музычнага жыцця краіны. Спектакль застаўся адным з дасягненняў гэтага жанру і ў наступныя дзесяцігоддзі.