Пресса

Гераічная музычная камедыя Юрыя Семянякі "Спявае "Жаваранак" некалькі гадоў ішла ўжо на сцэне былога Магілёўскага абласнога тэатра музкамедыі, дзе склаліся некаторыя яе выканаўчыя традыцыі (а часам і штампы), а літаратурны і музычны матэрыял мог здацца аўтарам "правераным на публіцы" і таму дасканалым. Але гэтага не здарылася. Аўтары працавалі патрабавальна, імкнучыся ўдасканаліць аперэту ва ўсіх кампанентах. Цяпер яна вынесена на суд гледачоў калектывам Дзяржаўнага тэатра музычнай камедыі БССР.

Самы малады тэатр рэспублікі – Дзяржаўны тэатр музычнай камедыі БССР – пачаў сваё творчае жыццё паказам спектакля "Спявае Жаваранак". З вялікай цікавасцю ставяцца мінчане да гэтай тэатральнай прэм'еры: у антрактах і пасля сканчэння спектакля вядуцца спрэчкі і размовы пра вартасці або недахопы пачутага – убачанага.

С чего начинается рабочий день в театре? Конечно, с репетиции. Но в этот день в Минском театре музыкальной комедии он начался с комсомольского собрания. Театр так молод, что в суматохе становления еще как следует не отпраздновал даже своего открытия, и комсомольская организация здесь только-только сложилась.

У нас у гасцях малады творчы калектыў – Беларускі тэатр музычнай камедыі. Рэпертуар, прапанаваны гомельскаму гледачу, радуе сваёй разнастайнасцю. Тут адлюстраваны розныя эпохі, творы розных стыляў.

Дваццаць трэцяга снежня 1921 года рэспектабельная венская публіка запоўніла глядзельную залу Карл-тэатра. У гэты вечар на афішы значылася прэм’ера новай аперэты. Публіка ішла тады "на імя": яна верыла Імрэ Кальману... З таго вечара мінула 50 гадоў, і са сцэны "Баядэра" не сыходзіць. Здаецца, ведаем яе мелодыі, як кажуць, "удоўж і ўпоперак". Таму на мінскую прэм’еру многія з гледачоў ідуць з пэўнай насцярожанасцю: ці ўспрымецца спектакль як твор свежы і арыгінальны. З першых тактаў музыкі і асабліва пасля таго, як пачуеш голас Адэты Дарымонт, партыю якой спявае Н. Гайда, цябе захапляе гэтая простая гісторыя і чароўны музычны свет.

Такім чынам, тры вечары ў тэатры. Тры спектаклі. Розныя па тэматыцы і вобразнаму ладу. Яны як 6ы пацвярджаюць шматграннасць жанру аперэты і багацце яго магчымасцей. Ці выпадковы такі падбор першых спектакляў Беларускага тэатра музычнай камедыі? Думаецца, што невыпадковы. Тэатр заяўляе аб сваім намеры ўзнімаць самыя разнастайныя праблемы, падтрымліваючы тэндэнцыю расшырэння традыцыйных рамак аперэты. Разам з тым ён застаецца верны галоўным прынцыпам жанру – жыццясцвярджэнню і аптымізму.

На днях в небольшом, по-домашнему уютном зале Республиканского Дома искусств состоялась встреча театральной общественности Минска с коллективом Белорусского государственного театра музыкальной комедии. Эта встреча, организованная Белорусским театральным обществом, была приурочена к открытию второго сезона в самом молодом театре республики.

1971 год принес для любителей театра и музыки большую радость – 17 января в столице нашей республики в помещении клуба им. Ф. Дзержинского открылся Государственный театр музыкальной комедии БССР. К своему открытию театр подготовил три спектакля: героическую музыкальную комедию белорусского композитора Ю. Семеняко "Поет "Жаворонок", показанную в первый день работы театра, оперетты "Фиалка Монмартра" И. Кальмана и "Вольный ветер" И. Дунаевского.

У сёлетнім сезоне тэатры Мінска парадавалі гледачоў цікавымі прэм'ерамі. Але прэм'ера аперэты "Спявае "Жаваранак" была своеасаблівая: першы спектакль першага сезона новага тэатра; першая беларуская гераічная музычная камедыя; першыя крокі на сцэне для большасці артыстаў (балет, хор, аркестр і многія салісты толькі што закончылі ці яшчэ заканчваюць музычныя навучальныя ўстановы). І гэтая маладосць артыстаў, іх шчыры запал і тэмперамент ствараюць добры эмацыянальны настрой, які адразу ж перадаецца глядзельнай зале.

Героической комедией "Поет жаворонок" белорусского композитора Ю. Семеняки, "Вольным ветром" И. Дунаевского и "Фиалкой Монмартра" И. Кальмана начал свою творческую жизнь молодой Театр музыкальной комедии в Минске. Спектакль "Поет жаворонок", осуществленный В. Ожерельевым (дирижер П. Кирильченко), рассказывает о героической борьбе подпольщиков с фашистами в годы Великой Отечественной войны.

Мінчане даўно марылі пра сваю аперэту. У такім тэатральным горадзе, як Мінск, аматараў гэтага жанра нямала, асабліва сярод моладзі. І вось мары, нарэшце здзейсніліся. Мы ўбачылі новы твор заслужанага дзеяча мастацтваў БССР, кампазітара Юрыя Семянякі "Пяе жаваранак" (тэкст Н. Калаптур, вершы П. Харкова). Жанр – гераічная музычная камедыя.

17 студзеня адкрыўся Дзяржаўны тэатр музычнай камедыі БССР. У гэты дзень вялікі натоўп цясніўся ля дзвярэй клуба імя Дзяржынскага. Яшчэ на праспекце чуліся пытанні: – Няма лішняга білеціка?

Наконец этот день пришел. Минчане ждали его с нетерпением, ждали давно, ревниво следя за анонсными афишами и задолго раскупив билеты на первую премьеру нового театра – Государственного театра музыкальной комедии БССР.

Сёння – адкрыццё Дзяржаўнага тэатра музычнай камедыі БССР. Месца нараджэння? Мінск. Узрост? Толькі нарадзіўся. Свой першы тэатральны сезон пачынаю сёння. Члены сям’і? Акцёры, салісты, музыканты і інш. Чым багаты? Сучаснасцю! Прыхільнікі? Усе, хто любіць музыку. Дэвіз? Пошук!

В одном из номеров нашей газеты уже рассказывалось о самом молодом театре в республике – Государственном театре музыкальной комедии, его первых "организационных" шагах, первых репетициях. И вот позади месяцы упорной работы, волнений, разочарований, радостей, поисков и находок. В воскресенье минчане переступят порог клуба имени Дзержинского, где размещается театр, чтобы познакомиться с его первым спектаклем "Поет "Жаворонок", музыку которого по пьесе Нины Калаптур и на стихи Петра Хорькова написал известный белорусский композитор Юрий Семеняко.

Тэатр музычнай камедыі ў Мінску рыхтуецца да адкрыцця.

Государственный театр музыкальной комедии БССР открыт 17 января 1971 г. постановкой героической музыкальной комедии Ю.Семеняко "Поет "Жаворонок". Спектакль "Павлинка" Ю.Семеняко в 1973 г . знаменовал рождение белорусской национальной оперетты.

Если вашей душе нужен камертон, посмотрите этот спектакль в музыкальном театре

Минские театры постепенно стали отказываться от яркого грима – мол, это прошлый век. Но найти загримированных актеров еще можно.