Пресса

Існуе дасціпны музычны жарт. Пра што думаюць мужчыны, апранутыя ў шыкоўныя смокінгі, калі сядзяць у першым радзе партэра, глядзяць на дырыжора і слухаюць сімфанічны твор? Горка шкадуюць, што ў дадзены момант знаходзяцца не на рыбалцы. Думаю, калектывы, якія ладзяць фестывалі ці асобныя праекты open air, добра памятаюць той жарт.

Агульнавядома, што сярод жанраў тэатральнага мастацтва ў найбольшым крызісе цяпер знаходзіцца аперэта. На гэта ўплываюць шмат якія абставіны. Прадказальнасць сюжэта з абавязковым шчаслівым фіналам. Тры пары выканаўцаў (герой – гераіня, прастак – субрэтка, дуэт сталых салістаў), вобразы якіх даўно пераўтварыліся ў штампы. А яшчэ тры абавязковыя дзеянні, якія доўжацца тры гадзіны. Гэта не заўсёды прымальна для сучаснага гледача, які прызвычаіўся да іншых, больш лаканічных спектакляў. У такой сітуацыі бачыцца некалькі варыянтаў выхаду з крызісу.

В Белорусский государственный академический музыкальный театр осенью придут работать почти тридцать молодых специалистов. Во время беседы с директором театра Александром Петровичем мы не столько подводили итоги сезона, сколько говорили о будущем.

Мюзикл "Обыкновенное чудо" Белорусского государственного академического музыкального театра по одноименной сказке Евгения Шварца представят в Москве. Ожидается, что российская публика увидит спектакль в ноябре.

Ансамбль салістаў аркестра "Premier" Беларускага дзяржаўнага акадэмічнага музычнага тэатра прадстаўляў нашу краіну ў Каўнасе на Дне дзяржавы і фестывалі "Аперэта ў Каўнаскім замку".

Белорусский государственный академический музыкальный театр готовит премьеру — балет "Тысяча и одна ночь" на музыку азербайджанского композитора Фикрета Амирова.

Вырашэнне праблем грамадства — у духоўным і культурным росце кожнага чалавека. Запусціць працэсы пазнання саміх сябе, падштурхнуць людзей да стваральнай працы, дапамагчы неабыякавым — гэтыя задачы вырашае беларускі бізнесмен Алег Уладзіміраў. У мінулым годзе «ЛіМ» ужо сустракаўся з мецэнатам і цікавіўся тым, што заахвоціла яго заняцца фінансавай падтрымкай беларускага акадэмічнага мастацтва і якім праектам ён аказвае дапамогу. Як сёння ідуць справы ў абранай ім сферы дзейнасці, спадар Уладзіміраў распавёў нашаму карэспандэнту.

Кожная работа Ганны Маторнай выклікае інтарэс. Гледачы ведаюць: пастаноўшчык Беларускага акадэмічнага музычнага тэатра заўжды прапануе захапляльнае відовішча. Яе спектаклі нельга прапускаць. I калі яна інтэрпрэтуе класіку, і калі звяртаецца да партытур сучасных кампазітараў, нечаканае і парадаксальнае іх прачытанне гарантавана.

Художник не должен быть голодным — истина, с которой не поспоришь. Однако картина для наших театров в последнее время вырисовывается совсем не радостная. Говорить о материальном режиссерам и худрукам приходится едва ли не в разы чаще, чем о духовном. Брошенные на поиски любых возможностей привлечения внебюджетных средств, сегодня труппы вынуждены бороться за кассу и каждого зрителя.

"Убельская ластаўка", першы адкрыты конкурс імя Станіслава Манюшкі, у якім удзельнічалі студэнты-вакалісты ВНУ, прайшоў сёлета ў Мінску і Чэрвені. Ён зрабіўся падставай пераканаўча нагадаць пра безумоўную прыналежнасць кампазітара да беларускай музычнай культуры.

Калісьці імпрэзы open-air — на адкрытым паветры — былі чымсьці эксклюзіўным. Цяпер іх становіцца ўсё больш, канцэртна-тэатральныя арганізацыі "абжываюць" літаральна кожны кавалачак зямлі ў горадзе ды на прыродзе, прыдатны для "ўзрошчвання" артыстычных падзей. І што ж? Мастацтва вакол нас становіцца больш? Ці яно, адпушчанае на волю, папросту распускаецца ў паветры? Лета — самы час паразмаўляць пра гэта. Бо без фестываляў open-air ужо не абыходзяцца ніводныя з выхадных: "Баль у Соф’і Гальшанскай", "Джаз-суботы ля Ратушы", "Вечары Вялікага тэатра ў замку Радзівілаў", арт-фэст "Тэатр Уршулі Радзівіл", тэлепраекты ля сцен Мірскага замка…

Вось ужо тры гады запар Музей народнай архітэктуры і побыту з'яўляецца партнёрам Музычнага тэатра ў стварэнні сумеснага творчага праекта "Шэдэўры сусветнай класікі ў музеі пад адкрытым небам" — у Беларусі ў апошнія гады ўсё больш прыжываецца еўрапейская традыцыя правядзення летніх музычных open-air. І ўсе тры гады ў імправізаванай глядзельнай зале пад зорным небам няма свабодных месцаў, і частка публікі проста стаіць з абодвух бакоў сцэны. Тым больш што сёлетняя імпрэза мела прывабную назву "Баль у Соф'і Гальшанскай".

На адзін вечар Беларускі дзяржаўны музей народнай архітэктуры і побыту ў вёсцы Строчыцы ператварыўся ў каралеўскі палац ці маёнтак. Там прайшоў "Баль у Соф’і Гальшанскай".

Устроить бал с песнями, танцами и фейерверками — для монарших особ дело привычное. На сей раз они сделали это под Минском.

Недавно в Минске на гастролях побывала труппа Тульского академического театра драмы (ТАТД). Последний раз его актерам белорусская столица рукоплескала в 1973 году. Нынешний визит также не разочаровал наших театралов. Гости привезли золотую коллекцию спектаклей, которые были сыграны на сцене Белорусского государственного академического музыкального театра.

Театральное искусство — одно из древнейших. Однако существуя по законам диалектики, оно, с одной стороны, подвержено традиционализму, а с другой — не может развиваться без современных тенденций. Любой театральный коллектив в принципе не может существовать в отрыве от театрального пространства, ему как воздух нужны профессиональные контакты и творческое взаимодействие, иначе он рискует потерять инструмент художественного воздействия на зрителя.

Артыст Аляксандр Гелах — узыходзячая зорка Беларускага дзяржаўнага акадэмічнага музычнага тэатра. На ўвесь голас Аляксандр заявіў аб сабе ў нядаўняй опернай прэм'еры музычнага — оперы Руджэра Леанкавала "Паяцы". Нават для вопытнага артыста класіка верызму — сур'ёзнае выпрабаванне, але Аляксандр справіўся з роляй Бепа лёгка. Ужо сёння старэйшыя калегі прадказваюць Аляксандру Гелаху вялікую будучыню.

Из XXI века в XV. Король Ягайло скоро запоет под дудку Владимира Кондрусевича. Как, где и при чем здесь монета Нацбанка? Поговорим об этом с композитором.

В следующую субботу, 1 июня, мировая общественность будет отмечать Международный день защиты детей. В нашей стране этот праздник тоже не остается без внимания со стороны различных организаций, творческих коллективов.

Единственной королеве-белоруске Софье Гольшанской посвящен новый мюзикл Владимира Кондрусевича. Его ставят в Белорусском государственном академическом музыкальном театре.