Пресса

Популярность пришла к венгерскому композитору Ференцу Легару в конце 1905 года, когда в "Театре ан дер Вьен" состоялась премьера "Веселой вдовы". Прошло четыре года, и он вновь подтвердил свою славу мастера салонной оперетты, сочинив не менее известный клавир – "Граф Люксембург". Но, видимо, этот шумный успех не принес композитору творческого удовлетворения, и в 1910 году он обращается к вечно живому источнику народной музыки, на этот раз – румынских цыган, и создает самое крупное свое полотно в этом жанре – оперетту "Цыганская любовь".

По сей день длятся споры – считать ли замечательного венгерского композитора Имре Кальмана классиком или закрепить за ним титул одного из создателей неовенской оперетты? Но пока спорят специалисты, зрители идут и идут на постановки кальмановских произведений, в том числе и тех, которым исполнилось полвека.

Гастроли Государственного театра музыкальной комедии БССР в Донецке совпали с Днями литературы и искусства Белорусской ССР на Украине.

Заметки о спектаклях Минского театра музыкальной комедии

Гостящий у нас Государственный театр музыкальной комедии Белорусской ССР показал музыкальную комедию украинского драматурга Г. Плоткина "Четверо с улицы Жанны", повествующею о героической борьбе одесских подпольщиков в дни фашистской оккупации.

Ім'я великого народного поета Білорусії Янки Купали, добре відоме й дороге всім радянським людям. Однак Янка Купала не тільки основоположник сучасної білоруської літератури і білоруської літературної мови, а й творець національного білоруського театру. З усіх його драматичних творів найпопулярнішим є, безсумнівно, чудова комедія "Павлинка".

В тот вечер зал выглядел юным: среди зрителей было множество шестнадцатилетних. И, наверное, поэтому актриса, в чьей одаренности так много от светлого юношеского восприятия жизни, а в чьей любви к сцене – неисчерпаемая восторженность молодости, в тот вечер играла особенно хорошо.

У адным з апошніх спектакляў Дзяржаўнага тэатра музычнай камедыі БССР, пастаўленых у мінулым сезоне, Уладзімір Лінкевіч сыграў ролю, якая па свайму вобразнаму ладу, характары вельмі адрозніваецца ад многіх яго папярэдніх работ. Гэта Назар Дума ў аперэце "Вяселле ў Малінаўцы" Б. Аляксандрава. Роля драматычная, гераічная, у ёй артысту давялося "мабілізаваць" усе свае сцэнічныя рэсурсы, крыху адыйсці ад прывычных сцежак у сцэнічных паводзінах, "зрушыць" свае выканаўчыя акцэнты.

Рыхтуючы спектакль, Тэатр музычнай камедыі БССР многа працаваў над матэрыялам. У выніку была адабрана найбольш удалая рэдакцыя аперэты. Гэта вялікая творчая работа з'явілася залогам поспеху, які нязменна суправаджае кожны паказ спектакля.

Упершыню гэты твор па п'есе Л. Юхвіда быў паказан у дні святкавання дваццацігоддзя Вялікага Кастрычніка. Камедыя атрымала ўсенароднае прызнанне, з поспехам прайшла ў многіх краінах, была экранізавана. Таму перад калектывам тэатра музычнай камедыі і рэжысёрам-пастаноўшчыкам, заслужаным дзеячам мастацтваў УССР Л. Барсегянам паўстала складаная і адказная задача: неабходна было пазбегнуць шаблонаў старых пастановак, унесці ў спектакль дух сучаснасці, сказаць у ім штосьці сваё, асабістае.

Дата адкрыцця гэтага тэатра яшчэ не стала "гісторыяй" – музычная камедыя атрымала сталую прапіску ў сталіцы Беларусі ў студзені 1971 года. Тады на афішы першай была пазначана аперэта Ю. Семянякі "Пяе "Жаваранак", прысвечаная мужнасці савецкіх патрыётаў у гады Вялікай Айчыннай вайны. Пачынаючы новы сезон 1975-76 гг, пасля паспяховых гастролей у Данецку і Запарожжы, Дзяржаўны тэатр музычнай камедыі БССР абвяшчае аб тым, што прыступіў да пастаноўкі спектакля з музыкай таго ж кампазітара, садружнасць з якім, як вядома, дала і першае аперэтачнае ўвасабленне купалаўскай "Паўлінцы".

Ён з'явіўся перад глядзельнай залай у ліку іншых персанажаў спектакля "Паўлінка". У гэтых мітуслівых абставінах, на фоне яркай, вясёлай музыкі, сярод натоўпу ў маляўнічых касцюмах ён, здавалася, мог у той момант і згубіцца, застацца незаўважаным. Але гэтага не здарылася, пана Быкоўскага заўважылі адразу.

К.С. Станіслаўскі не раз гаварыў аб тым, наколькі важна ў ігры акцёра "ашаламляльная, аглушальная, натхняючая нечаканасць. Яна вырывае глебу з-пад ног і раптам падводзіць іншую, на якой глядач ніколі не стаяў, але якую ён ведае...". Вось такімі "нечаканасцямі" з'явіліся для мяне сустрэчы з вобразамі, створанымі заслужанай артысткай РСФСР, вядучай актрысай Тэатра музычнай камедыі БССР Нінай Антонаўнай Рэвінскай.

Яе творчы дзень пачынаецца на досвітку. Першая думка – пра сцэну. З самай раніцы – рэпетыцыя ў тэатры. Тэатр музычнай камедыі БССР – малады калектыў, няспынна ідзе працэс накаплення рэпертуару. Заўсёды ў рабоце новыя спектаклі. Наталлі Гайдзе даручаюць вядучыя ролі амаль у кожным з іх.

Путь Натальи Гайды на сцену был извилистым, или, как говорили в старину, тернистым. Два года подряд, окончив десятилетку, она сдавала экзамены в Московскую консерваторию, но не проходила по конкурсу. Потом работа на заводе в Свердловске, юридический институт, самодеятельность. Не оставляя юридического института, Наталья поступила на вечернее отделение консерватории...

Маладая спявачка Вікторыя Мазур, калі вучылася ў кансерваторыі, развучвала партыю ў музычнай камедыі "Фіялка Манмартра". Вакальныя цяжкасці не так бянтэжылі яе, як драматычная ігра, дыялогі і харэаграфія, хаця на дэбют быў дадзены такі кароткі тэрмін – адзін месяц.

Тэатр працуе над найноўшым мюзыклам Р. Гаджыева "Чацвёрты пазванок". Для нас гэта трохі нечаканая з'ява, тым больш, што гэта дэбют новай музычнай камедыі Р. Гаджыева. Нельга не зважаць і на тое, што глядач, які прыдзе на наш спектакль, ужо мае пэўнае ўражанне ад герояў, прачытаўшы вядомую кнігу М. Ларні – хто не ведае гэтага надзвычай займальнага твора вядомага фінскага пісьменніка! I ўсё ж, мне думаецца, на нашым спектаклі вы пачуеце музыку, сугучную свайму ўспрыяццю вобразаў рамана.

73-е прадстаўленне аперэты "Сільва" ў Дзяржаўным тэатры музычнай камедыі БССР.

"Пацалунак Чаніты" Ю. Мілюціна ў Дзяржаўным тэатры музычнай камедыі БССР.

Прэм'ера новага сезону ў Дзяржаўным тэатры музычнай камедыі БССР – аперэта "Паўлінка" беларускага кампазітара, заслужанага дзеяча мастацтваў і лаўрэата Дзяржаўнай прэміі Юрыя Семянякі. Чытачам не трэба прадстаўляць бессмяротную камедыю класіка беларускай літаратуры Янкі Купалы, паводле якой напісана аперэта. Не адно дзесяцігоддзе "Паўлінка" ідзе на сцэне беларускага акадэмічнага драматычнага тэатра, які носіць імя выдатнага паэта. Прыход "Паўлінкі" на музычную сцэну – знамянальная падзея ў тэатральным і музычным жыцці Беларусі.