Пресса

Разважанні пасля прэм'еры аперэты "Халопка" ў Дзяржаўным тэатры музычнай камедыі Беларусі

Белорусские зрители уже встречались с "Холопкой". В 1972 году спектакль был поставлен на сцене Государственного театра музыкальной комедии. О нем снова вспомнили двадцать лет спустя, чтобы возродить оперетту в ее первозданной редакции.

Творческому человеку всегда тесно в рамках привычного. Так и театр музыкальной комедии решил объявить бой канонам и стереотипам. Но, разрушая их, он в отличие от иных критиков не забывает о созидании. Его коллектив кирпичик за кирпичиком возвел свой дом, где поселились музыка, грация, острое слово.

Вечная тема – любовная интрига, неразделенные чувства, ревность к сопернице… Правда, в простого офицера придворной охраны Артура Мэшэма влюблены совсем не простые особы – королева Англии Анна и ее первая соперница герцогиня Мальборо, и поэтому любовной страсти высокопоставленных особ подчинено все – даже судьбы страны…

Дзяржаўны тэатр музычнай камедыі Беларусі апошнім часам частуе гледачоў сціпла і са смакам – проста "Шклянка вады".

Открытие 25-го сезона в театре музыкальной комедии Беларуси совпало с премьерой – мюзиклом Владимира Кондрусевича "Стакан воды" по мотивам пьесы Скри6а. Спектакль поставил режиссер Борис Второв. Это его вторая совместная работа с В. Кондрусевичем (первая, как известно, – мюзикл "Джулия", поставленным в театре несколько лет назад).

– Бачылі прэм'еру? – ??? – Тэатр музкамедыі паставіў "Шклянку вады"! – О, класіка! Трэба схадзіць: пэўна, незвычайнае нешта... – Схадзіць трэба. Але...

Калі ідэалам вы лічыце прывабнае тэатральнае дзеянне, здольнае на дзве гадзіны адцягнуць увагу ад жыццёвых праблем, дык я запрашаю вас у Дзяржаўны тэатр музычнай камедыі на балет "Дон Кіхот". І абяцаю быць вам верным Санчам Пансам.

После промозглой с пронизывающим ветром и моросящим дождем улицы вы попадаете (пусть всего на полтора часа) в солнечную Испанию, чудесный город Барселону, где царит веселье, радость, где можно увидеть чудака Дон Кихота и его верного друга Санчо Пансу или насладиться шествием тореадоров...

...Из темноты столетий появляются на сцене образы четырех великих балерин: Люсиль Гран, Карлотты Гризи, Марии Тальони и Фанни Черритто, воплощенные современными танцовщицами.

Тэатр – гэта жывы арганізм, і, як усяму жывому у прыродзе, кожнаму тэатральнаму арганізму ўласціва пэўная цыклічнасць развіцця. Творчыя ўзлёты тэатра могуць быць адзінкавыя, калі ўдалым атрымліваецца той ці іншы спектакль, дзякуючы, напрыклад, высокаму прафесіяналізму асобнага рэжысёра ці ўсёй пастановачнай групы, а могуць быць і даволі працяглыя, калі шэраг пастаўленых спектакляў сведчыць не толькі пра высокі прафесіяналізм яго пастаноўшчыкаў і выканаўцаў, але калі ўжо можна гаварыць пра пэўныя тэндэнцыі ў творчым росце калектыву.

Музычныя тэатры еўрапейскіх краін з мэтай каардынацыі сваёй працы аб'ядналіся ў грамадскую арганізацыю пад назвай Еўрапейская акадэмія музычных тэатраў. Разам з вядомымі тэатрамі Германіі, Аўстрыі, Італіі і з іншых краін Еўропы ў гэтую асацыяцыю ўвайшоў і Дзяржаўны тэатр музычнай камедыі Рэспублікі Беларусь.

Вось ужо чатыры сезоны Тэатр музычнай камедыі Рэспублікі Беларусь узначальвае С. Косьцін. Спачатку ён быў прызначаны дырэктарам гэтага тэатра, а цяпер сумяшчае абавязкі мастацкага кіраўніка і дырэктара. За гэты перыяд, асабліва ў апошнія два сезоны, тэатр пачаў прыцягваць да сябе ўсё большую ўвагу як аматараў гэтага жанру, так і сьпецыялістаў.

Калі проста пералічыць сьпектаклі, у якіх Вікторыя Мазур выконвала галоўныя ролі, атрымаецца вельмі ўнушальны "паслужны сьпіс". Толькі з класікі гэта і "Фіялка Манмартра", і "Сільва", і "Прынцэса цырка", і "Марыца" I. Кальмана, "Лятучая мыш" і "Ноч у Венецыі" I. Штраўса, "Фраскіта" і "Вясёлая ўдава", "Цыганскае каханьне" Ф. Легара, гэта вялікая колькасьць роляў у аперэтах і музычных камедыях савецкіх кампазітараў.

У мінулым сезоне ў Дзяржаўным тэатры музычнай камедыі Беларусі з'явіўся новы саліст – Аляксей Ісаеў. Да гэтага часу ён працаваў у Растове. Артыст вельмі хутка ўвайшоў у бягучы рэпертуар нашай трупы.

– Разве не надоело? – спрашиваю Наталью Викторовну. – Все эти княгини, графини, принцессы? Ведь их невозможно встретить на улице, в автобусе, в метро, а значит, оперетту нельзя воспринимать всерьез?

Набор профессиональных умений еще не гарантирует успех новой роли. Каждый раз надо складывать ее, как мозаичный узор, да еще так, чтобы она засверкала. Поэтому важно, отрешившись от прежних достижений, или, если угодно, набора штампов, начинать каждую роль как бы с нуля. А ведь еще есть нечто, именуемое вдохновением, которое то ли посетит тебя на спектакле, то ли нет.

Некаторым гледачам не так важна, які будзе спектакль, важна іншае – хто з акцёраў у ім будзе заняты. Так сталыя наведвальнікі тэатра абавязкова маюць сваіх любімых артыстаў, артысты ж – "сваю" публіку. Сярод улюбёнцаў публікі – артысты музкамедыі Зінаіда Вяржбіцкая ды Герман Казлоў.

Сегодня нас очень трудно чем-то удивить. Но театру музыкальной комедии это удается. Потому зрители спешат на его премьеры, боясь пропустить что-то интересное. Вот и в этот вечер здесь собрался весь театральный бомонд.

Сьпектакль "Хэло, Долі!" зьявіўся новым этапам засваеньня мюзікла. Гэта работа яшчэ раз пацьвердзіла высокі прафесіяналізм трупы тэатра. Я маю на ўвазе ня толькі акцёраў – выканаўцаў галоўных роляў, але і аркестр, хор, балет.