Ці трэба гаварыць, што музыка Кальмана – гэта ўжо амаль палова поспеху спектакля? Ёсць гледачы, якія ідуць у тэатр на таго ці іншага выканаўцу, на таго ці іншага пастаноўшчыка, а ёсць такія, што ідуць "на Кальмана". Таму і ставіць класіку вельмі адказна, тым больш, што заўсёды ёсць магчымасць параўноўваць прэм'еру з ужо вядомымі бліскучымі пастаноўкамі, а мелодыі гэтага музычнага шэдэўра ў выкананні самых лепшых салістаў у кожнага на слыху.

Сумна-злосныя нататкі з нагоды прэм'еры ў Тэатры музычнай камедыі Беларусі

Твор У. Кандрусевіча "Джулія" паводле рамана С. Моэма "Тэатр" – у найвялікшай меры дыялог паміж Тэатрам і Жыццём. Дыялог на знешнім узроўні, калі калізіі жыцця Джуліі Ламберт даюць на дзіва дакладныя праекцыі на лёс выканаўцы гэтай ролі Н. Гайды. I дыялог на ўзроўні ўнутраным, у душы самой Джуліі, у выніку якога яна, нарэшце, разумее, што тэатр для яе – гэта і ёсць усё яе жыццё.

Падчас прэм'еры "Джуліі" амаль ва ўсіх анонсах са смуткам заўважалі, што гэты мюзікл быў напісаны значна раней, дзесяць гадоў чакаў свайго ўвасаблення на сцэне, і – вось, нарэшце, ён пастаўлены дзякуючы ініцыятыве рэжысёра Б. Уторава.

Премьера этого спектакля прошла на удивление скромно, без шквала рецензий. И все же – снимите шляпы, господа: на сцене Государственного театра музыкальной комедии Беларуси появился ОЧЕНЬ ХОРОШИЙ мюзикл, написанный... БЕЛОРУССКИМ КОМПОЗИТОРОМ (!).

Я люблю Наталлю Гайду. За яе голас, за яе ўсмешку, за грацыёзную лёгкую паходку. За ўвесь яе шчодры талент, дадзены Богам, і за нястомную працу, якая дазволіла ёй рэалізаваць гэты талент у поўнай ступені, не распялёскаць яго і не растраціць марна.

Детский музыкальный театр "Сказка" расположился под крышей своего учредителя – театра музкомедии. При нем уже создана детская музыкальная студия, воспитанники которой участвуют во всех спектаклях. Художественный руководитель театра – дирижер Глеб Александров.

Летась у лістападзе на сцэне Дзяржаўнага тэатра музычнай камедыі Беларусі адбылася прэм'ера спектакля "Асцярожна! Баба Яга!". Яна засведчыла нараджэнне новага тэатральнага калектыву – Дзіцячага музычнага тэатра-студыі "Казка". Яго заснавальнікамі сталі Дзіцячы фонд Беларусі і Дзяржаўны тэатр музычнай камедыі.

Говорят, препятствия необходимы, чтобы их обойти, приходится искать новые пути. Вот и в работе над новым спектаклем детского музыкального театра-студии "Сказка" препятствий было хоть отбавляй.

Дзіцячы музычны тэатр-студыя "Казка" пачынае другі сезон. Малады калектыў пакуль што знайшоў прытулак пад дахам Тэатра аперэты, іграюць у ім таксама артысты аперэты. I дзеці. Для іх, уласна кажучы, тэатр і ствараўся намаганьнямі дырыжора Глеба Аляксандрава, які стаў яго мастацкім кіраўніком.

Мілая Мнемазіна, багіня памяці, як патрэбна ты нам усім. Як важна, каб акунула ты ўсіх дарослых у іх дзяцінства, каб не давала зачарствець, заржавець нашым душам, каб пільней углядаючыся ў нас саміх, мы імкнуліся, хацелі разумець нашых дзяцей. I яшчэ, каб часцей задумваліся, хто мы такія, дзе нашы карані, адкуль мы родам. Менавіта гэтыя думкі з'яўляюцца і лейтматывам спектакля.

Са сцэны рэспубліканскага Дзіцячага музычнага тэатра-студыі "Казка" прагучала чароўная музыка, аўтарамі якой разам з дарослымі з'яўляліся і дзеці. Шчаслівыя ўсмешкі, асаблівы, прыўзняты, святочны настрой. І дзіўна! Упершыню ў Беларусі прагучала сапраўдная дзіцячая опера.

Тут не было ні чорных спаднічак, ні белых блузачак, ні чырвоных гальштукаў: дзеці ў модных джынсавых штоніках і спаднічках, яркіх майках. Відовішча было запамінальным: сотні дзяцей у шматколерным квяцістым убранні і сотні галасоў у агромністым дзіцячым хоры...

Аматары тэатральнага мастацтва ведаюць, што ў канцы мінулага года на базе тэатра музкамедыі адкрыўся дзіцячы музычны тэатр "Казка".

Рука не поднимается перечеркнуть чей-то кропотливый труд, пусть даже неудачный. Речь пойдет о спектакле "Осторожно! Баба-Яга!", премьерой которого было провозглашено открытие Детского музыкального театра-студии "Сказка".

В каждом театре есть день, когда на его подмостках после летнего отпуска собирается вся труппа. В зрительном зале пусто, но все так же ярко и празднично горят люстры, начищен до блеска пол, а в дирижерской яме ждут музыкантов построенные, как солдаты в шеренге, пюпитры. Словом, театр живет своей, непостижимой зрителю жизнью, и за его закрытыми дверями вершится таинство рождения новых спектаклей, которые откроют театральный сезон.

Калі б тое быў звычайны канцэрт, многім, многім артыстам давялося б выходзіць на "біс". Ва ўсякім разе, гледачы адбілі далоні, вітаючы непаўторныя дуэты: А. Крайнікава – А. Ранцанц (адметная каскадная пара, яны са смакам і з пачуццём меры сыгралі сцэну з "Жаніхоў" I. Дунаеўскага); Л. Лют – Д. Цітушкін ("завадныя" Мабель ды Тоні з "Прынцэсы цырка"); З. Вяржбіцкая – Г. Казлоў (абаяльныя Ларыса ды Яшка з "Белай акацыі")...

Ни жара в 32 градуса, ни дачно-отпускные заботы не затушили интереса к веселым и красочным спектаклям Государственного театра музыкальной комедии БССР. Почти каждый вечер зал переполнен, свободное место найти невозможно. Чем же так привлекают гродненцев минские артисты? На этот вопрос мы попросили ответить зрителей.

Может, действительно, нашей советской системе талантливые люди не нужны? Как не нужны хорошие инженеры, хорошие врачи… Выбиваются, понимаете ли, из общей массы. Непорядок…

1 августа в помещении Гродненского областного драматического театра начинаются гастроли Государственного театра музыкальной комедии БССР.