Пресса

Скончыўся чарговы сезон у Беларускім дзяржаўным музычным тэатры. Сярод яго падзей адмыслова вылучылася адна (дакладней, дзве, якія адбыліся ў адзін вечар на сцэне сталічнай філармоніі). Народная артыстка Беларусі Наталля Гайда ладзіла свой бенефіс. Бенефіс, які прынёс асалоду ад сустрэчы з яе іскрыстым талентам, а таксама ад сюрпрызу, падараванага гледачам (і, як мне здаецца, самой Наталлі Віктараўне) у той вечар.

Артыстка балетнай трупы тэатра Музычнай камедыі Дзіяна Сцяцура адзначана за лепшы дэбют "Хрустальнай кветкай".

Дырыжор аркестра – дзівосная, чароўная прафесія. Яна вымагае ад музыканта найглыбокіх прафесійных ведаў, шырокай эрудыцыі. Невыпадкова, каб стаць дырыжорам, трэба мець дзве вышэйшыя музычныя адукацыі. Такія сучасныя патрабаванні, прытым толькі ў гэтай спецыяльнасці. Дырыжор – гэта і адукаваны музыкант, і чалавек, надзелены асаблівымі валявымі якасцямі, што дазваляюць яму прывабіць і павесці за сабой велізарны калектыў.

Убачыўшы аднойчы на сцэне Дзяржаўнага музычнага тэатра Беларусі Арнольда Ранцанца, ужо не зблытаеш яго ні з кім: асаблівы стыль ігры артыста адразу запамінаецца і хочацца прыходзіць на яго спектаклі зноў і зноў…

Самому тэатру няма яшчэ і трыццаці. А ён у гэтым тэатры – ажно два дзесяткі гадоў. За гэты час новае пакаленне гледачоў узгадавалася: яно і не памятае-не ўяўляе спектаклі Дзяржаўнага тэатра музычнай камедыі Беларусі (цяпер Дзяржаўнага музычнага тэатра) без Арнольда Ранцанца.

Как бы ни была богата и феерична внутренняя жизнь человека, каким бы горячим гейзером ни била вовне – она не полна, если нет гармонии между личным и общественным. Каждый творческий человек должен быть самореализован, иначе наступает этап разочарования и неудовлетворения собой. Каков наш герой? Сбываются ли его мечты? Каким ему кажется будущее через призму таланта?

Пасля свайго сольнага канцэрта-бенефіса Аляксандр Арцем'еў выглядаў сапраўдным трыумфатарам. А задаволеная публіка, як цяпер кажуць, "выкупала" яго ў апладысментах. I гэта, бадай, што самая пачэсная ўзнагарода артысту за яго адданую працу. А яшчэ – мора кветак, якія літаральна заслалі сцэну Дзяржаўнага музычнага тэатра.

Музыкальному театру давно известен рецепт творческого эликсира, способного дарить людям радость и оптимизм. На сей раз это волшебное средство получилось весьма насыщенным – уж очень много в нем всего намешано. А основой стал любовный напиток, позаимствованный из комедий плаща и шпаги. В спектакле – тот же клубок хитроумных интриг, те же прекрасные дамы и отважные рыцари, то же легкое отношение ко всему происходящему...

В Белорусском государственном музыкальном театре (музкомедии) состоялась премьера спектакля Тихона Хренникова по пьесе Лопе де Вега "Доротея".

Комическая опера "Доротея" режиссера Бориса Лагоды – это глубокий реверанс всем взрослым, которые готовы воскресным вечером по-детски смеяться и плакать.

Адразу прызнаюся: у Мінску і ўвогуле на Беларусі можна пайсці толькі "НА аперэту". А вось "У аперэту" нельга трапіць па-ранейшаму. Бо наш "тэатр аперэты", як мы яго неафіцыйна называем, раней быў Дзяржаўным тэатрам музычнай камедыі Беларусі, а зараз стаў Беларускім дзяржаўным музычным тэатрам. I ў пацверджанне гэтай назвы паставіў, вядома, не аперэту, а камічную оперу Ціхана Хрэннікава "Даратэя".

Заметным событием в культурной жизни столицы стала премьера комической оперы Т. Хренникова "Доротея". Литературной основой для нее послужила комедия Р. Шеридана "Дуэнья" – один из шедевров мировой драматургии.

Хто б мог падумаць, што з найвядомейшай, тысячу раз бачанай і чутай камедыі Ц. Хрэннікава "Даратэя", увасобленай у вядомым тэлефільме "Дуэнья" і напісанай па меншай меры гадоў 40 таму назад, можна зрабіць такое бліскучае тэатральнае відовішча!

23 ліпеня паказам камічнай оперы Ц. Хрэннікава "Даратэя" Беларускі дзяржаўны музычны тэатр урачыста развітаўся з мінскай публікай да восені. Спектакль прайшоў "на ўра", замацаваўшы за сабой славу адной з лепшых прэм'ер сёлетняга сталічнага канцэртна-тэатральнага сезона.

Хто з нас не зачытваецца ў дзяцінстве "Пунсовымі ветразямі" Аляксандра Грына! Дзяўчынкі ўяўляюць сябе на месцы Асоль, мроячы пра казачнага прынца. Хлопчыкі – на месцы капітана Грэя, якому падуладны карабель "Сакрэт", а разам з ім усе моры і акіяны, у тым ліку жыццёвыя.

В музыкальном театре появился необычный художественный проект мюзик-шоу "Автограф".

Шчыра кажучы, "бабахнуць" не атрымаецца нават пры самым вялікім жаданні, бо ў чэрвені ў рэпертуары Беларускага дзяржаўнага музычнага тэатра няма ніводнага балетнага вечара: акурат 31 мая балетная трупа тэатра закрыла сезон. I не таму, што, маўляў, "аперэта зацірае балет", а па вельмі простай прычыне – самастойных гастроляў асобных артыстаў.

Уникальная ситуация. На дипломных экзаменах студентов Белорусской академии искусств (БАИ) по специальности "Актерское искусство музыкального театра" руководители государственных музыкальных театров отсутствовали. При распределении заявок на выпускников не было.

Час бяжыць імкліва. Здаецца, зусім нядаўна аўтару гэтых радкоў давялося рыхтаваць матэрыял пра 25-гадовы юбілей Тэатра музычнай камедыі, а цяпер ужо яго 30-годдзе.

"Извините, что не при параде, а так, по-домашнему, в тапочках", – с улыбкой приветствует меня худрук бывшего театра музкомедии Борис Лагода. – Столько работы – опять пришлось провести всю ночь в театре...".