Пресса

Паэт скажа, што аперэта – гэта настальгія па прыгожым жыцці, памножаная на вясёлую буфанаду і меладраматычную слязу замілавання. Скептык гмыкне, што гэта "дзень учарашні" і ўвогуле паказальнік непатрабавальных густаў хатніх гаспадынь. Гісторык музыкі заўважыць, што творы ў гэтым жанры апошнім часам не пішуцца. А практык тэатра дадасць, што, нягледзячы на ўсе прагнозы хуткага "летальнага зыходу", аперэта працягвае ПАЛЁТ па ўсіх знаных сцэнах свету, уключаючы оперныя, і карыстаецца пры гэтым вялікім попытам гледачоў.

Как? Вы впервые слышите о юбилее? Оно и понятно: театр не отметил свое 30-летие ни торжественным концертом, ни веселым капустником. Ни хотя бы просто "очередной" премьерой. А ведь еще живо в памяти поклонников оперетты празднование четвертьстолетнего дня рождения – с полным юмора директорским спичем, в который были искусно вплетены названия всех когда-либо ставившихся спектаклей! Сослались на отсутствие денег – веско и традиционно, а плюс ко всему – неразрешимо.

Начало октября знаменуется открытием нового театрального сезона в театрах и концертных залах республики. 3 октября спектаклем "Веселая вдова" Ференца Легара начался он и в Белорусском государственном музыкальном театре.

Так ужо прынята, што кожны творчы калектыў адзначае свае юбілейныя даты. Да свайго 30-годдзя падышоў i Дзяржаўны тэатр музычнай камедыі Рэспублікі Беларусь, які на пачатку 2000 года быў перайменаваны ў Беларускі дзяржаўны музычны тэатр. Зразумела, што гэта не проста змена шыльды, гэта – змена статуса.

Белорусский государственный музыкальный театр открыл сезон. А вот ждать ли в этом сезоне "открытия Америки" – большой вопрос.

32-й театральный сезон в Белорусском государственном музыкальном театре открылся в начале октября. С аншлагом прошла классическая оперетта Ференца Легара "Веселая вдова".

Чарговы сезон – чарговыя перамены, звязаныя з прызначэннем новага дырэктара. Яго імя ведаюць і прыхільнікі аперэты, і аматары папулярнай эстраднай песні.

Три награды привезли минчане с самого престижного международного конкурса артистов балета – "Варна-2000".

На одном из престижнейших и старейших в мире конкурсов балета, который проходит в столице знаменитых "золотых песков" Варне в самый разгар курортного сезона, танцовщики из Беларуси оказались едва ли не единственными европейцами, завоевавшими награды.

У Беларускім дзяржаўным музычным тэатры адбыўся канцэрт з незвычайнай назвай "Парад маладых дырыжораў". Але канцэртам ён значыўся хіба што на афішы, бо на справе праводзіўся конкурс.

Скончыўся чарговы сезон у Беларускім дзяржаўным музычным тэатры. Сярод яго падзей адмыслова вылучылася адна (дакладней, дзве, якія адбыліся ў адзін вечар на сцэне сталічнай філармоніі). Народная артыстка Беларусі Наталля Гайда ладзіла свой бенефіс. Бенефіс, які прынёс асалоду ад сустрэчы з яе іскрыстым талентам, а таксама ад сюрпрызу, падараванага гледачам (і, як мне здаецца, самой Наталлі Віктараўне) у той вечар.

Артыстка балетнай трупы тэатра Музычнай камедыі Дзіяна Сцяцура адзначана за лепшы дэбют "Хрустальнай кветкай".

Дырыжор аркестра – дзівосная, чароўная прафесія. Яна вымагае ад музыканта найглыбокіх прафесійных ведаў, шырокай эрудыцыі. Невыпадкова, каб стаць дырыжорам, трэба мець дзве вышэйшыя музычныя адукацыі. Такія сучасныя патрабаванні, прытым толькі ў гэтай спецыяльнасці. Дырыжор – гэта і адукаваны музыкант, і чалавек, надзелены асаблівымі валявымі якасцямі, што дазваляюць яму прывабіць і павесці за сабой велізарны калектыў.

Убачыўшы аднойчы на сцэне Дзяржаўнага музычнага тэатра Беларусі Арнольда Ранцанца, ужо не зблытаеш яго ні з кім: асаблівы стыль ігры артыста адразу запамінаецца і хочацца прыходзіць на яго спектаклі зноў і зноў…

Самому тэатру няма яшчэ і трыццаці. А ён у гэтым тэатры – ажно два дзесяткі гадоў. За гэты час новае пакаленне гледачоў узгадавалася: яно і не памятае-не ўяўляе спектаклі Дзяржаўнага тэатра музычнай камедыі Беларусі (цяпер Дзяржаўнага музычнага тэатра) без Арнольда Ранцанца.

Как бы ни была богата и феерична внутренняя жизнь человека, каким бы горячим гейзером ни била вовне – она не полна, если нет гармонии между личным и общественным. Каждый творческий человек должен быть самореализован, иначе наступает этап разочарования и неудовлетворения собой. Каков наш герой? Сбываются ли его мечты? Каким ему кажется будущее через призму таланта?

Пасля свайго сольнага канцэрта-бенефіса Аляксандр Арцем'еў выглядаў сапраўдным трыумфатарам. А задаволеная публіка, як цяпер кажуць, "выкупала" яго ў апладысментах. I гэта, бадай, што самая пачэсная ўзнагарода артысту за яго адданую працу. А яшчэ – мора кветак, якія літаральна заслалі сцэну Дзяржаўнага музычнага тэатра.

Музыкальному театру давно известен рецепт творческого эликсира, способного дарить людям радость и оптимизм. На сей раз это волшебное средство получилось весьма насыщенным – уж очень много в нем всего намешано. А основой стал любовный напиток, позаимствованный из комедий плаща и шпаги. В спектакле – тот же клубок хитроумных интриг, те же прекрасные дамы и отважные рыцари, то же легкое отношение ко всему происходящему...

В Белорусском государственном музыкальном театре (музкомедии) состоялась премьера спектакля Тихона Хренникова по пьесе Лопе де Вега "Доротея".

Комическая опера "Доротея" режиссера Бориса Лагоды – это глубокий реверанс всем взрослым, которые готовы воскресным вечером по-детски смеяться и плакать.