Пресса

У Беларускі дзяржаўны музычны тэатр вярнулася аперэта "Лятучая мыш", пастаўленая ў 1981 годзе. Як тут не ўзняць бакал шампанскага!

В Белорусском государственном музыкальном театре возобновили "Летучую мышь" И. Штрауса, поставленную в 1981 году и снятую с репертуара в 1995-м.

120 лет прошло с тех пор, как Вена впервые услышала бессмертную "Летучую мышь" Иоганна Штрауса, а минский зритель, как, впрочем, и любой другой, вновь и вновь сопереживает истории Генриха Айзенштайна и жены его Розалинды.

Гісторыя вяртання славутай аперэты ў рэпертуар Дзяржаўнага музычнага тэатра Беларусі вымушае не злоўжываць словам "прэм'ера". Чаму – зразумець няцяжка. "Лятучая мыш" апынулася нібыта па-за шэрагам прэм'ер музычна-тэатральнага сезона з тае прычыны, што на замоўленую раней цалкам новую пастаноўку не хапіла сродкаў, і каб не страціць з планаў даўно чаканую назву (чаканую і гледачом, і самімі артыстамі), давялося рабіць узнаўленне колішняга спектакля.

Семнаццаць гадоў у Дзяржаўным музычным тэатры (Тэатры музкамедыі) ігралі спектакль "Жанчына-кажан". Але з 1998 года знакамітая аперэта Іагана Штрауса апынулася "на паліцы" – для "рэстаўрацыі". Нарэшце спектакль вяртаецца ў рэпертуар.

Паэт скажа, што аперэта – гэта настальгія па прыгожым жыцці, памножаная на вясёлую буфанаду і меладраматычную слязу замілавання. Скептык гмыкне, што гэта "дзень учарашні" і ўвогуле паказальнік непатрабавальных густаў хатніх гаспадынь. Гісторык музыкі заўважыць, што творы ў гэтым жанры апошнім часам не пішуцца. А практык тэатра дадасць, што, нягледзячы на ўсе прагнозы хуткага "летальнага зыходу", аперэта працягвае ПАЛЁТ па ўсіх знаных сцэнах свету, уключаючы оперныя, і карыстаецца пры гэтым вялікім попытам гледачоў.

Как? Вы впервые слышите о юбилее? Оно и понятно: театр не отметил свое 30-летие ни торжественным концертом, ни веселым капустником. Ни хотя бы просто "очередной" премьерой. А ведь еще живо в памяти поклонников оперетты празднование четвертьстолетнего дня рождения – с полным юмора директорским спичем, в который были искусно вплетены названия всех когда-либо ставившихся спектаклей! Сослались на отсутствие денег – веско и традиционно, а плюс ко всему – неразрешимо.

Начало октября знаменуется открытием нового театрального сезона в театрах и концертных залах республики. 3 октября спектаклем "Веселая вдова" Ференца Легара начался он и в Белорусском государственном музыкальном театре.

Так ужо прынята, што кожны творчы калектыў адзначае свае юбілейныя даты. Да свайго 30-годдзя падышоў i Дзяржаўны тэатр музычнай камедыі Рэспублікі Беларусь, які на пачатку 2000 года быў перайменаваны ў Беларускі дзяржаўны музычны тэатр. Зразумела, што гэта не проста змена шыльды, гэта – змена статуса.

Белорусский государственный музыкальный театр открыл сезон. А вот ждать ли в этом сезоне "открытия Америки" – большой вопрос.

32-й театральный сезон в Белорусском государственном музыкальном театре открылся в начале октября. С аншлагом прошла классическая оперетта Ференца Легара "Веселая вдова".

Чарговы сезон – чарговыя перамены, звязаныя з прызначэннем новага дырэктара. Яго імя ведаюць і прыхільнікі аперэты, і аматары папулярнай эстраднай песні.

Три награды привезли минчане с самого престижного международного конкурса артистов балета – "Варна-2000".

На одном из престижнейших и старейших в мире конкурсов балета, который проходит в столице знаменитых "золотых песков" Варне в самый разгар курортного сезона, танцовщики из Беларуси оказались едва ли не единственными европейцами, завоевавшими награды.

У Беларускім дзяржаўным музычным тэатры адбыўся канцэрт з незвычайнай назвай "Парад маладых дырыжораў". Але канцэртам ён значыўся хіба што на афішы, бо на справе праводзіўся конкурс.

Скончыўся чарговы сезон у Беларускім дзяржаўным музычным тэатры. Сярод яго падзей адмыслова вылучылася адна (дакладней, дзве, якія адбыліся ў адзін вечар на сцэне сталічнай філармоніі). Народная артыстка Беларусі Наталля Гайда ладзіла свой бенефіс. Бенефіс, які прынёс асалоду ад сустрэчы з яе іскрыстым талентам, а таксама ад сюрпрызу, падараванага гледачам (і, як мне здаецца, самой Наталлі Віктараўне) у той вечар.

Артыстка балетнай трупы тэатра Музычнай камедыі Дзіяна Сцяцура адзначана за лепшы дэбют "Хрустальнай кветкай".

Дырыжор аркестра – дзівосная, чароўная прафесія. Яна вымагае ад музыканта найглыбокіх прафесійных ведаў, шырокай эрудыцыі. Невыпадкова, каб стаць дырыжорам, трэба мець дзве вышэйшыя музычныя адукацыі. Такія сучасныя патрабаванні, прытым толькі ў гэтай спецыяльнасці. Дырыжор – гэта і адукаваны музыкант, і чалавек, надзелены асаблівымі валявымі якасцямі, што дазваляюць яму прывабіць і павесці за сабой велізарны калектыў.

Убачыўшы аднойчы на сцэне Дзяржаўнага музычнага тэатра Беларусі Арнольда Ранцанца, ужо не зблытаеш яго ні з кім: асаблівы стыль ігры артыста адразу запамінаецца і хочацца прыходзіць на яго спектаклі зноў і зноў…

Самому тэатру няма яшчэ і трыццаці. А ён у гэтым тэатры – ажно два дзесяткі гадоў. За гэты час новае пакаленне гледачоў узгадавалася: яно і не памятае-не ўяўляе спектаклі Дзяржаўнага тэатра музычнай камедыі Беларусі (цяпер Дзяржаўнага музычнага тэатра) без Арнольда Ранцанца.